این نشان، بالاترین جایزه‌ی علمی حافظ در کشور و جهان است که مرکز حافظ‌شناسی با دقت نظر، داوری‌های گسترده و عمیق و نوعی نگاه سخت‌گیرانه، تاکنون پنج استاد برجسته‌ی ایران و جهان را شایسته‌ی دریافت نشان درجه‌یک علمی حافظ، دانسته‌است. این نشان تاکنون به افراد زیر اهدا شده است:
- پروفسور هانری. دوفوشه کور: ۱۳۸۶ ه. ش
Charles-Henri de Fouchécour
پروفسور شارل هانری دوفوشه کور، (زاده‌ی ۱۹۲۵ میلادی در مراکش) استاد ممتاز و بازنشسته‌ی دانشگاه سوربن و استاد زبان و ادبیات فارسی در انستیتوی زبان‌های شرقی پاریس بوده است. او رساله دکتری دوره‌ی سوم دانشگاهی خود را درباره‌ی «توصیف طبیعت در شعر فارسی قرن پنجم هجری» و رساله‌ی دکتری دولتی خود را در زمینه‌ی «اخلاقیات در ادبیات فارسی از بدایت آن تا پایان قرن هفتم هجری» نوشته است. وی در سال ۱۹۸۶ دست به‌ترجمه‌ی دیوان حافظ زد و در طول ۱۸ سال، تعداد ۴۸۶ غزل حافظ را با مدل قراردادن نسخه‌ی پرويز ناتل خانلري و با همان شماره و ترتيب، با دقت و وسواس خاصي به‌زبان فرانسه برگرداند و به‌دنبال ترجمه‌ی هر غزل چند صفحه تفسير بر آن نوشت كه براي عاشقان حافظ در ايران و خارج از ايران غنيمت بزرگي است. مرکز حافظ‌شناسی در سال ۱۳۸۶، نخستین «نشان درجه‌ی یک علمی حافظ‌شناسی» را به‌پاس تلاش در ترجمه‌ی دیوان حافظ به‌زبان فرانسوی به وی اهدا نمود.
- پروفسور جیوانی. ام. درمه: ۱۳۸۶ ه. ش
Giovanni Maria D’Erme
پروفسور جیوانی ماریا دِرمه (۱۹۳۵-۲۰۱۱) استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شرق‌شناسی ناپل و از حافظ‌شناسان شهیر اروپا بود. از مهم‌ترین آثار وی، ترجمه‌ی دیوان غزلیات حافظ همراه با شرح و تفسیر به‌زبان ایتالیایی است. وی افزون بر ترجمه‌ی دیوان حافظ، آثار عبید زاکانی از جمله کتاب‌های اخلاق الاشراف، رساله‌ی دلگشا، رساله‌ی صد پند و موش و گربه را هم به ایتالیایی ترجمه کرده است. درمه با توجه به طنز در ادبیات ایتالیا، به سبک اشعار عبید و نقد وی از ریاکاری علاقه‌مند بود. پروفسور دِرمه در دوران تحصیل در رشته‌ی زبان و ادب فارسی در دانشگاه تهران، از دانشجویان استاد بدیع‌الزمان فروزانفر، دکتر محمد معین و استاد سعید نفیسی بود و نسبت به‌کشور ایران احساسی توأم با فروتنی و احترام داشت. مرکز حافظ‌شناسی در سال ۱۳۸۶، دومین «نشان درجه‌ی یک علمی حافظ‌شناسی» را به‌پاس تلاش در ترجمه‌ی دیوان حافظ به‌زبان ایتالیایی به‌وی اهدا نمود.
- استاد سلیم نیساری: ۱۳۸۷ ه. ش
دکتر سلیم نیساری (زاده‌ی ۱۲۹۹ در تبریزـ درگذشته‌ی ۱۳۹۷ در پاریس) حافظ‌پژوه و نسخه‌شناس ایرانی و عضو پیوسته‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. وی در رشته‌ی ادبیات فارسی از دانشگاه تهران موفق به‌اخذ لیسانس شد و از دانشگاه ایندیانای آمریکا در رشته‌ی علوم تربیتی و زبان‌شناسی دکتری گرفت. از جمله‌ی مشاغل وی معاونت دانشکدۀ ادبیات دانشگاه شیراز در سال ۱۳۳۳، دانشیاری دانشسرای عالی تهران در سال ۱۳۳۵؛ ریاست ادارۀ کمک‌های فنّی یونسکو در سال ۱۳۳۶ و رایزنی فرهنگی ایران در ترکیه در سال‌های ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۸ شایان ذکر است. همچنین از آثار قلمی وی در عرصه‌ی حافظ‌پژوهی می‌توان نسخه‌های خطّی حافظ (سده نهم)، دفتر دیگرسانی‌ها در غزلهای حافظ، برگزیده‌ای از غزلهای حافظ، مقدمه‌ای بر تدوین غزلهای حافظ و تصحیح دیوان حافظ (بر اساس ۴۸ نسخه خطی سده نهم) را برشمرد. مرکز حافظ‌شناسی در سال ۱۳۸۷، سومین «نشان درجه‌ی یک علمی حافظ‌شناسی» را به‌پاس تلاش در زمینه‌ی شناسایی نسخ و تصحیح دیوان حافظ، به‌وی اهدا نمود.
- استاد بهاءالدین شیرازی: ۱۳۸۸ ه. ش
استاد بهاءالدین خرّمشاهی (زاده‌ی ۱۳۲۴ در قزوین) شاعر، محقّق، مترجم و حافظ‌پژوه ایرانی و عضو پیوسته‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. ابتدا در رشته‌ی پزشکی پذیرفته شد، اما در نیمه‌راه تحصیل تغییر رشته داد و از دانشگاه تهران، لیسانس زبان و ادبیات فارسی گرفت. سپس در رشته‌ی کتابداری ادامه تحصیل داد و به‌دریافت مدرک فوق لیسانس نایل آمد. وی در حوزه‌ی مطالعات قرآنی و فلسفی، آثار ارزشمندی تألیف و ترجمه نموده است. همچنین دایرةالمعارف تشیّع و دانشنامه‌ی قرآن و قرآن‌پژوهی به‌همکاری و ویراستاری وی منتشر شده است. از آثار او در حوزه‌ی حافظ‌پژوهی می‌توان به حافظ‌نامه، حافظ، ذهن و زبان حافظ، حافظ حافظه‌ی ماست، تصحیح دیوان حافظ، شرح عرفانی غزلهای حافظ و دانشنامه‌ی حافظ و حافظ‌پژوهی اشاره کرد. مرکز حافظ‌شناسی در سال ۱۳۸۸، چهارمین «نشان درجه‌ی یک علمی حافظ‌شناسی» را به‌پاس عمری تلاش در عرصه‌ی حافظ‌پژوهی، به‌وی اهدا نمود.
- استاد سعید حمیدیان: ۱۳۹۶ ه. ش
دکتر سعید حمیدیان (زاده‌ی ۱۳۲۴ در تهران) نویسنده، مترجم، حافظ‌پژوه ایرانی و استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه علامه طباطبایی است. وی در سال ۱۳۴۳ به‌دانشگاه تهران راه یافت و در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی به‌تحصیل پرداخت و به‌سال ۱۳۵۴ از همان دانشگاه در مقطع دکتری زبان و ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل شد. از آثار وی اعم از ترجمه و تألیف می‌توان به اصول نقد ادبی (ای. ریچاردز)، ایوانف (آنتوان چخوف)، دنیای قشنگ نو (آلدوس هاکسلی)، سعدی در غزل، آرمانشهر زیبایی، درآمدی بر اندیشه و هنر فردوسی و… اشاره کرد. مهم‌ترین اثر دکتر حمیدیان در حوزه‌ی حافظ‌پژوهی کتاب «شرح شوق» است که در پنج مجلد تألیف شده و به شرح و تحلیل اشعار حافظ اختصاص دارد. شرح شوق، برنده‌ی سی‌ودومین جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بخش ادبیات شد. مرکز حافظ‌شناسی در سال ۱۳۹۶، پنجمین «نشان درجه‌ی یک علمی حافظ‌شناسی» را به‌پاس تلاش در عرصه‌ی حافظ‌پژوهی، به‌وی اهدا نمود.
آخرین دیدگاه‌ها