«حافظ و هنر»؛ موضوع علمی بیست‌وپنجمین یادروز حافظ

گفت‌وگوی دکتر کاووس حسن‌لی مدیر مرکز حافظ‌شناسی و مسؤول کرسی پژوهشی حافظ، درباره‌ی موضوع علمی یادروز حافظ سال ۱۴۰۰

دکتر کاووس حسن‌لی، مدیر مرکز حافظ‌شناسی، در باره‌ی موضوع علمی یادروز حافظ توضیح داد.
وی سخنان خود را با مقدمه‌ای آغاز کرد و گفت: از زمانی‌که «روز بزرگداشت حافظ» در تقویم ملی ایران به ثبت رسیده، هرسال بیستم مهرماه برنامه‌های مختلفی در شیراز و شهرهای مختلف ایران و جهان برگزار می‌شود.
او در ادامه گفت: یکی از برنامه‌های اصلی مراسم یادروز حافظ، برنامه‌های علمی است که با ارائه‌ی دستاوردهای تحقیقی از سوی حافظ‌پژوهان صورت می‌پذیرد.
مسؤول کرسی پژوهشی حافظ خبر داد: مرکز حافظ‌شناسی که از دیرباز موضوع علمی سالانه‌ی حافظ را اعلام می‌کند، برای بیست‌وپنجمین مراسم بین‌المللی یادروز حافظ در سال۱۴۰۰، موضوعِ «حافظ و هنر» را تعیین کرده و حافظ‌پژوهان، هنرمندان و همه‌ی علاقه‌مندان را به توجه و تمرکز بر این موضوع فراخوانده است.
وی افزود: کرسی پژوهشی حافظ (مستقر در مرکز حافظ‌شناسی)، مانند سال‌های پیش از همه‌ی هنرمندان، اندیشه‌وران و حافظ‌پژوهان دعوت می‌کند تا چنانچه سخنی تازه در قلمرو موضوعی اعلام‌شده برای ارائه در مراسم علمی یادروز حافظ در مهرماه ۱۴۰۰ دارند، مطالب خود را حداکثر تا پایان مردادماه ۱۴۰۰، در قالب مقاله به‌نشانی الکترونیکی مرکز حافظ‌شناسی hafezstudies@gmail.com ارسال نمایند.
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز در ادامه، پیرو موضوع اعلام‌شده به تبیین مفهوم «هنر» پرداخت و توضیح داد: مفهوم «هنر» در متون گذشته‌ی فارسی، با آن‌چه امروزه هنر (در معنای Art) نامیده می‌شود، متفاوت است. هنر در کاربرد گذشته‌‌‌ی خود طیفی از معناهای گوناگون را در بر می‌گرفت و بازمی‌نمود. مفاهیمی مانندِ فضیلت، دانایی، استعداد، معنویت و مانند آن. روشن است که منظور ما از هنر در این فراخوان محدود به مفهوم گذشته یا امروزی هنر نیست. بلکه همه‌ی حوزه‌های معنایی و کاربردی آن را فرامی‌گیرد.
دکتر حسن‌لی افزود: پژوهش‌هایی که با موضوع حافظ و هنر انجام می‌گیرد، دست‌کم در چهار بستر می‌توانند شکل بگیرد: یکی بررسی مفهوم‌شناسانه‌ی هنر در اندیشه‌ی حافظ، دیگری شیوه‌های بیان هنری حافظ، سوم نگاه حافظ به انواع هنر و چگونگی کاربرد اصطلاحات هنری در شعر او و چهارم بهره‌ی هنرهای گوناگون (گذشته و معاصر) از شعر و اندیشه‌ی حافظ.
وی از استقبال پژوهشگران و هنرمندان از این موضوع خبر داد و گفت: با آن‌که هنوز موضوع یادروز سال ۱۴۰۰ به‌صورت رسمی اعلام نشده، خوشبختانه هنرمندان و استادان برجسته‌ای برای سخنرانی و نگارش مقاله اعلام آمادگی کرده‌اند. موضوعاتی مانندِ حافظ و هنرهای نمایشی، حافظ و نگارگری، بهره‌ی موسیقایی از شعر حافظ، شیوه‌های هنری حافظ در بهره‌گیری از قرآن کریم و… از سوی استادانِ پژوهشگر و برخی از هنرمندان برای ارائه در مراسم یادروز حافظ اعلام شده است.
دکتر حسن‌لی در ادامه‌ گریزی هم به کاربرد واژه‌ی هنر در شعر حافظ زد و گفت: واژه‌ی هنر بارها در شعر حافظ به کار رفته است. روشن است که این واژه در همان معانی کاربردی گذشته به کار رفته. برای نمونه وقتی حافظ می‌گوید: «ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق/ برو ای خواجه‌ی عاقل هنری بهتر از این؟» پیداست که ربطی به هنرهای هفت‌گانه‌ مانند هنرهای تجسمی، نمایشی، ترسیمی یا موسیقی و مانند آن ندارد. در این بیت آشکارا «غمِ عشق» هنر دانسته شده است. یا در این بیت که می‌گوید: «عاشق و رند و نظربازم و می‌گویم فاش/ تا بدانی که به چندین هنر آراسته‌ام» شاعر عاشقی، رندی و نظربازی را هنر دانسته است. از همین زاویه است که خطابینی و عیب‌گیری را هم در جایی بی‌هنری می‌داند: «کمال سرّ محبت ببین نه نقص گناه/ که هرکه بی‌هنر افتد نظر به عیب کند».
مدیر مرکز حافظ‌شناسی در پایان بااشاره به ربع قرن فعالیت این مرکز، یادآور شد: همان‌گونه که پیش از این اعلام شده، مرکز حافظ‌شناسی در بیست‌وپنجمین سال فعالیت‌های خود، نخستین‌ جشنواره‌ی داستان‌نویسی را با موضوع حافظ برگزار می‌کند که برگزیدگان این جشنواره نیز در مراسم یادروز حافظ ۱۴۰۰ معرفی و تقدیر خواهند شد.
وی افزود: خوشبختانه با تشکیل دبیرخانه و انتشار فراخوان، این جشنواره کار خود را آغاز کرده است و تاکنون تعدادی داستان به دبیرخانه رسیده و منتظر دریافت آثار دیگری هستیم. داستان‌نویسان علاقه‌مند تا ۱۵مردادماه ۱۴۰۰ فرصت دارند آثار خود را براساس شرایط اعلام‌شده، به دبیرخانه‌ی جشنواره، به‌نشانی: story.hafez@gmail.com ارسال کنند.
دکتر حسن‌لی تأکید کرد: پیش از این هم گفته‌ام که ادبیات داستانی می‌تواند یکی از راه‌های پیوند نسل امروز با شعر و اندیشه‌ی حافظ باشد و «جشنواره‌ی داستانی حافظ» به همین منظور طراحی شده و برگزار می‌شود.

شیوه‌نامه‌ی نگارش و تنظیم نهایی مقالات برای انتشار در مجله‌ی حافظ‌پژوهشی

آموزش درست‌خوانی و شرح و توضیح غزل‌ها

هفتاد و هفتمین دوره‌ی کلاس‌های آزاد حافظ‌خوانی در مرکز حافظ‌شناسی از روز شنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۰ آغاز می‌شود.
علاقه‌مندان به حضور در کلاس‌های ترم بهار می‌توانند برای آگاهی از شرایط ثبت نام و نحوه‌ی نام‌نویسی با مسؤول کلاس‌ها، سرکار خانم انوری‌نژاد (۰۹۱۷۸۱۱۲۱۶۸) تماس بگیرند.

برنامه‌ی کلاس‌های ترم بهار به‌شرح زیر است:
شنبه‌ها: دکتر رضا رستگاری: ساعت ۱۶:۰۰ تا ۱۷:۱۵
یکشنبه‌ها: دکتر فرزانه معینی: ۱۶:۰۰ تا ۱۷:۱۵ / دکتر عبدالعزیز شبانی (نظامی و حافظ): ۱۸:۰۰ تا ۱۹:۱۵؛
دوشنبه‌ها: دکتر الهام خواست‌خدایی: ۱۶:۰۰ تا ۱۷:۱۵ / دکتر سید محمدهادی حسینی: ۱۸:۰۰ تا ۱۹:۱۵؛
سه‌شنبه‌ها: دکتر ثمین کمالی: ۱۶:۳۰ تا ۱۷:۴۵ / دکتر جواد دهقانیان: ۱۸:۱۵ تا ۱۹:۳۰؛


چهارشنبه‌ها: کلاس ویژه‌ی کودک و نوجوان
کلاس ویژه‌ی کودکان: دکتر سمانه اسدی ۱۶:۳۰ تا ۱۷:۴۵
کلاس ویژه‌ی نوجوان: دکتر سمانه اسدی ۱۸:۳۰ تا ۱۹:۳۰

گفتنی‌ست تمامی کلاس‌های این ترم، به‌صورت مجازی (از طریق برنامه‌ی ادوبی‌کانکت)، با همکاری مدیریت فرهنگی دانشگاه شیراز برگزار می‌شود.

واحد آموزش مرکز حافظ‌‌شناسی

تصویب دو پژوهانه‌ی جدید در مرکز حافظ‌شناسی: «پژوهانه‌ی خانواده‌ی صحرائیان»

سیصدوسی‌وچهارمین نشست مرکز حافظ‌شناسی برگزار می‌شود

آغاز دومین دوره ی کلاس های مجازی حافظ خوانی

چهارمین و آخرین نشست علمی یادروز حافظ برگزار شد

نخستین نشست علمی بیست‌وچهارمین یادروز حافظ (۲۰مهر۹۹) برگزار شد.

فهرست نشست‌های علمی‌ یادروز حافظ

به نام خدا
نشست‌های علمی بیست‌وچهارمین یادروز حافظ در تاریخ ۲۰ تا ۲۳ مهرماه ساعت ۱۹ برگزار خواهد ‌شد.

علاقه‌مندان می‌توانند از طریق لینک‌های زیر در برنامه‌ها شرکت کنند:

ابر دراک:
http://derak.live/stream/hafezstudies

ادوبی‌کانکت:

https://vc44.shirazu.ac.ir/hafezstudies/

پیج اینستاگرامی مرکز حافظ‌شناسی:
hafezstudiescenter@

برنامه‌ی نشست‌ها

نشست اول:‌ یکشنبه ۲۰ مهر
۱. استاد بهاءالدین خرمشاهی (حافظ‌پژوه و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی)
بعضی از مهم‌ترین مرجع‌های حافظ‌پژوهی
۲.دکتر میرجلال‌الدین کزازی (استاد بازنشسته‌ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی)
دوگانه‌گرایی ایرانی در سروده‌های حافظ
۳.دکتر محمود فتوحی رودمعجنی (استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد)
حافظ در چهارسوی نظریه‌ی ادبی

نشست دوم: دوشنبه ۲۱مهر
۱.دکتر غلامرضا کافی (استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز)
بهره‌ی عاشوراییان از شعر حافظ
۲.دکتر سودابه نوذری (عضو هیأت‌علمی سازمان اسناد و کتابخانه‌ی ملی ایران)
رویکردی انتقادی به پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دکتری با محوریت حافظ
۳.دکتر محسن معینی (عضو هیأت‌علمی بنیاد دایره‌المعارف اسلامی)
نقد و بررسی رویکردها به شخصیت و شعر حافظ در سده‌ی اخیر.

نشست سوم:‌ سه‌شنبه ۲۲ مهر
۱. دکتر مریم حسینی (استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه الزهرا)
گریز از هژمونی از سنایی تا حافظ
۲.دکتر عبدالمحمود رضوانی (استاد ترجمه و مدیر مؤسسه‌ی ترجمان علوم)
ترجمه‌ی آثار بزرگانی چون حافظ و دشواری‌های آن
۳. دکتر مو هونگ یان، استاد دانشگاه مطالعات خارجی پکن
حافظ‌شناسی در چین
نشست چهارم: چهار‌شنبه ۲۳ مهر
۱.پروفسور حجابی قرلانغیچ (مترجم دیوان حافظ و استاد زبان و ادبیات فارسی و معاون دانشگاه آنکارا)
بررسی حافظ‌شناسی در دوره‌ی جمهوری ترکیه
۲. پروفسور عدنان قره اسماعیل اغلو (استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قریق‌قلعه- ترکیه)
جایگاه حافظ شیرازی در فرهنگ و ادب آسیای صغیر
۳.دکتر روشنک اکرمی (دانش‌آموخته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه تگزاس)
حضور حافظ در دفترهای شعر امرسون

تحلیل خویشاوندی حافظ با موسیقی

سیصدوبیست‌ونهمین نشست حافظانه‌ی مرکز حافظ‌شناسی و کرسی پژوهشی حافظ، با عنوان «تحلیل خویشاوندی حافظ با موسیقی»، روز دوشنبه ٢٥آذر‌ماه‌‌ ۱۳۹۸، در مجموعه‌ی غزل تالار حافظ برگزار شد.
در این مراسم که با همکاری اداره‌ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس و مرکز پژوهش‌‌های زبان و ادب فارسی دانشگاه شیراز و حضور جمعی از دانشگاهیان و اهالی فرهنگ و ادب کشور برگزار گردید، دکتر مسیح افقه، استاد دانشگاه آزاد اسلامی شیراز، از ظرفیت موسیقایی شعر حافظ برای ساختن تصنیف سخن گفت و از رهگذر این مطلب، یکی از دلیل‌های جاودانگی شعر حافظ را کاوید.
ایشان به رویکرد بسیاری از حافظ‌پژوهان نسبت به گرایش حافظ به موسیقی اشاره کرد و گفت: بسیاری از مطالعات گذشته در زمینه‌ی ارتباط حافظ با موسیقی، براساس بررسی اوزان عروضی، شناسایی تناوب هجاها و استفاده از واژگانی است که احتمالا در میان نوارندگان و یا موسیقی‌دانان هم‌عصر حافظ مرسوم بوده است.
دکتر افقه تصریح کرد: نمی‌توان به‌طور قطع و به‌یقین اظهار کرد که جاگذاری واژگان مرتبط با موسیقی در شعر حافظ، بنیان فنی از دیدگاه موسیقایی دارد؛ چراکه امروز، مختصات موسیقی عصر او، از نظر دیدگاه فنی، به‌طور کامل مشخص نیست.
وی افزود: برای توصیف علمی یک موسیقی، مؤلفه‌های متعددی را باید تعریف کرد. اما دلایل کافی برای اثبات وجود موسیقی آوازی (مانند آنچه در ردیف دستگاهی کنونی ایران وجود دارد) در دست نیست. در حقیقت نمی‌توان استیلای موسیقی آوازی را، همانند آنچه امروز استفاده می‌شود، قطعی دانست.
مدرس دانشگاه آزاد اسلامی شیراز گفت: شاید دیدگاه کنسونانس واژگانی، بتواند تا حد شایان توجهی، معرف ذوق موسیقایی حافظ باشد؛ چراکه بررسی این مؤلفه، مستقیما به شناسایی فونتیک (آواشناسی) واژگان به‌کار رفته در شعر حافظ و در ادامه به بررسی استفاده از واژه‌های یک‌سیلابی و دو‌سیلابی می‌پردازد. واژه‌هایی که انطباق قابل‌ توجهی در تلفیق با موسیقی دارند.
ایشان ادامه داد: از آنجایی که در نظام موسیقی کنونی ایران، آواز ایرانی، به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین بخش‌های موسیقی کلاسیک کشور ماست، بررسی تطبیقی ابیات مختلف غزلیات حافظ و موسیقی امروز ایران، بیانگر ظرفیت شایان توجه واژه‌های شعر حافظ، از نظر بافت فونتیکی به‌کارگرفته شده با موسیقی است.
دکتر افقه تشریح کرد: استفاده از واژه‌هایی مانند “می”، “یار”، “که” به‌عنوان مثال‌هایی از واژگان یک‌سیلابی و واژه‌هایی مانند “جهان”، “نسیم”، “بیا” که واژگان دو‌سیلابی هستند، در غزلیات حافظ زیاد شنیده می‌شود. این مثال‌ها نشان‌دهنده‌ی آن است که واژه‌های اشاره شده و مانند آن (که در دیوان حافظ بسیار به چشم می‌خورد) با هرنوع از عناصر زمانی موسیقایی، قابلیت تلفیق دارند.
وی افزود: باتوجه به اینکه موسیقی ایران از زمان حافظ (قرن هشتم) تا کنون در حال تغییرات و دگردیسی‌های بسیاری بوده است، بیان این فرض که در طی این زمان، شعر حافظ، در موسیقی دوره‌های مختلف تاریخی ایران استفاده می‌شده است، چندان دور از ذهن نیست.
ایشان ادامه داد: در حقیقت، موسیقی ایران، همانند یک مقوله با خصلت کاملا سیال‌گونه رفتار کرده است.

مدرس دانشگاه آزاد اسلامی گفت: استفاده‌ی حافظ، از واژه‌های یک‌سیلابی و دوسیلابی، امکان تلفیق شعر و موسیقی را به‌میزان چشمگیری افزایش داده است که با هرگونه تغییر ساختاری در موسیقی کلاسیک ایران، قابلیت تلفیق دارد.
دکتر افقه تصریح کرد: باید بر این نکته تأکید داشت که این به‌کارگیری واژه‌های یادشده و مانند آن، مطلقا به ذوق موسیقایی سراینده بازگشت می‌کند؛ تاحدی‌که این تفکر به ذهن راه می‌یابد که احتمالا حافظ خود غزلیات خود را می‌خوانده و یا به خوانندگان زمان خود می‌سپرده و پس از تلفیق، احتمالا تصحیح نیز انجام می‌داده است و این رویکرد برخی از موسیقی‌دانان ایران است.
استاد دانشگاه آزاد، در پایان، باری دیگر تأکید کرد: با شناسایی کنسونانس واژگانی شعر حافظ، می‌توان ابیات موسیقی‌پذیر غزلیات حافظ را شناخت و ظرفیت موسیقایی شعر حافظ برای ساختن تصنیف و از رهگذر این مطلب، راز جاودانگی غزل‌های حافظ را واکاوی کرد.